sorrie voor het wat late bericht, maar ik ben de afgelopen dagen te moe geweest om iets te schrijven.
op 1juli was het dan zover.
ik moest me om half 8 's ochtends melden in het Amphia ziekenhuis in Breda.
ik kwam terecht op de kinderafdeling, wat ik een beetje raar vond aangezien ik al bijna 18 ben.
maargoed.
Eerst hadden we een gesprek. Dit ging vooral over aanvullende informatie over mij, die belangrijk zou kunnen zijn voor de dokters en verpleegkundigen.
Daarna kreeg ik een sticker op mijn hand, waarin zalf zat.
Deze verdooft de plek plaatselijk,waardoor je geen pijn voelt als de dokters het infuus aanleggen.
Er was nog een jongetje, sam, die voor mij naar de operatiekamer ging.
Ik moest dus wachten. En dat duurde lang!!
Rond 9u werd ik dan eindelijk op mijn bedje weggereden.
Mijn moeder is helemaal tot aan de operatiekamer meegelopen.
Om half 10 was ik in de operatiekamer.
Ik moest overstappen van het bed op de tafel, en met mijn hoofd moest ik in een kommetje gaan liggen.
Mijn moeder stond al die tijd naast me, en hield mijn knieen in bedwang.
Want die waren heel erg aan het trillen.
De dokters praatten gewoon geruststellend tegen me, en zeiden dat ik me nergens druk over hoefde te maken.
Makkelijk zeggen voor hun ja, zij zijn niet degene die de aanstaande weken niet kunnen eten en een hamsterhoofd krijgen!!
De Anesthesist sloot het infuus aan. Hierdoor ging ook de vloeistof voor de narcose.
Ik kreeg ook nog een kapje op mijn mond. Dit was voor zuurstof.
Het stonk echt verschrikkelijk.
De Narcose was echt heel raar. Ik voelde iets in mijn arm stromen, en ik werd draaierig.
Het laatste wat ik hoorde was dat mijn moeder zei; oh daar gaat ze.
van de volgende 2u weet ik niks haha.
Toen ik wakker werd uit de narcose moest ik helemaal huilen. Waar dat vandaan kwam weet ik echt niet, maar ik was helemaal overstuur.
Mijn moeder was er gelukkig snel bij en die heeft me een beetje gekalmeerd.
na een halfuurtje(denk ik) werd ik teruggereden naar de afdeling.
Ik was eigenlijk meteen klaarwakker, dus ik heb nog met mijn roommate gepraat.
Hij had iets aan zn bovenkaak en kin laten doen.
Een uur later zei de verpleegster dat ik maar eens moest proberen om naar de wc te gaan.
Het infuus had me namelijk helemaal volgepompt met vocht, en dat moest eruit.
dus ik ging rustig op mijn bed zitten, en ik stond op en liep naar de wc.
Dat ging supergoed.
Ze vroeg of ik me wilde aankleden, en ik zei ja.
Samen met mijn moeder probeerden ze mijn beha om mijn infuus heen te krijgen, zodat ik hem aan kon doen.
Maar op dat moment werd ik ineens heel misselijk. Ik stond te kokhalzen, maar er kwam niks uit.
Toen ik weer terug op bed lag, ging het snel weer beter.
Dat aankleden stelde ik nog maar even uit.
Ik heb de rest van de dag met mijn moeder gepraat en gecomputerd.
Om 7u kwamen mijn vader en zusje nog even op bezoek.
En om 9u gingen ze alledrie naar huis toe.
Dat was wanneer de hel toesloeg.
Ik had van mijn leven nog nooit in een ziekenhuis gelegen, dus ik voelde me echt achtergelaten.
Ik heb die nacht slecht geslapen.
Om de 4u werd ik wakker gemaakt voor een nieuw medicijn en een nieuwe 'hoofdsok', zoals ik dat noem.
Dit was een koud compres, die in een soort van sok werd gedaan, en vervolgens om je hoofd werd geknoopt.
De koudheid van dit compres onderdrukt de zwelling. (ook met dat compres zie je er belachelijk uit, maar zonder compres zou het dus NOG erger zijn)
Op dit moment zit ik op dag 6, maar ik zal per dag een aparte blog maken.
daaag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten